Το γυάλινο σπίτι

Τι όμορφο να ζεις σε έναν κόσμο που τον έφτιαξες εσύ. Εκεί όλα σου ταιριάζουν και είναι όπως τα ονειρεύτηκες.

Αν δεν υπάρχει όμως ο κόσμος αυτός στην πραγματικότητα; Τι κάνεις;

Απομονώνεσαι στο γυάλινο σπιτάκι σου; Ή προσπαθείς να τον δημιουργήσεις;

Το πρώτο στοιχίζει πολύ, ιδίως όταν βλέπεις ότι τελικά μένεις μόνος.

Το δεύτερο θέλει γερά νεύρα, άπειρη υπομονή και επιμονή. Αξίζει όμως τον κόπο η προσπάθεια.... Σίγουρα !!! Και στο τέλος, αν δεν τα καταφέρεις, τουλάχιστον θα έχεις τη χαρά ότι προσπάθησες.

Στην πορεία σου αυτή, θα χρειαστεί να ξεπεράσεις καταστάσεις και ανθρώπους που σε κρατάνε πίσω. Τότε είναι που χρειάζεσαι ένα .....ζευγάρι παπούτσια. Όσο πιο παλιά, τόσο πιο πολύτιμα. Φθαρμένα, ταλαιπωρημένα, αλλά σε πάνε σίγουρα ένα βήμα παραπέρα...

Ψηλά το κεφάλι και Keep walking !!!

Τέλος ....

Τέλος διακοπών για τους μαθητές και τους φοιτητές (καλά, για τους τελευταίους το συζητάμε...).

Γυρίζουμε όλοι πάλι με χαρά στην παλιά μας ρουτίνα και ....χμμ .....στις υποχρεώσεις μας :))

Καλή εβδομάδα

Ένα αισιόδοξο τραγουδάκι, για να αρχίσει καλά η εβδομάδα μας. Το άκουσα σήμερα το πρωί και μου έφτιαξε αμέσως το κέφι.

Τι όμορφο στα αλήθεια να ξέρουμε ότι υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που να μπορούν να μας το τραγουδήσουν..... να μας δώσουν ένα χέρι όταν το έχουμε ανάγκη.

Αυτή νομίζω είναι η ευτυχία...

Αλήθεια, εσάς ποιο τραγουδάκι σας αλλάζει τη διάθεση;

Καλές γιορτές

Εύχομαι σε όλους σας καλές γιορτές!! Ο νέος χρόνος να υλοποιήσει τις επιθυμίες του καθενός.
Μακάρι να συνεχίσουμε να ελπίζουμε, να προσπαθούμε και το κυριότερο......να ονειρευόμαστε.

Ποτέ μη παρατήσουμε τα όνειρά μας. Αφού μόνο εμείς μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε......



Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους σας που μείνατε κοντά μου και στηρίξατε ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο το blog αυτό. Είστε πραγματικά πολύτιμοι!!!

Στην ξανθιά φίλη μου

Φιλενάδα δεν είσαι μόνη. Εδώ είμαστε όποτε μας χρειαστείς!!

Νέο Βραβείο

Μόλις παρέλαβα ένα νέο βραβείο από τη φίλη Εβίτα. Σε ευχαριστώ πολύ Εβιτάκι.

Τώρα οι κανόνες απαιτούν να το χαρίσω με τη σειρά μου σε 20 άτομα; Ε, καλοκαίρι είναι, ας παραβούμε και λίγο τους κανόνες....

Θα ήθελα λοιπόν να το χαρίσω σε εσάς τους αναγνώστες μου, που με στηρίξατε όλο αυτό το διάστημα, στις καλές, αλλά κυρίως στις άσχημες στιγμές μου (δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά πέρασα αρκετά άσχημα τους προηγούμενους μήνες).

Σας ευχαριστώ που ήσασταν πάντα εδώ, έτοιμοι να με ακούσετε, και είμαι σίγουρη ότι αν ζητούσα τη βοήθειά σας, ή τις συμβουλές σας, θα μου τις δίνατε.

Δικό σας λοιπόν το βραβείο, να είστε όλοι, πάντα καλά.

Καλοκαιρινά παιχνίδια

Γεια σας φίλοι μου.

Έχω χαθεί το τελευταίο διάστημα, και όχι μόνο από το blog. Τέτοια εποχή; Γιατί;

Σε εσάς μπορώ να αποκαλύψω στοιχεία σχετικά με τις καλοκαιρινές μου δραστηριότητες.

Ιδού λοιπόν ποια είναι η καλοκαιρινή μου εμφάνιση,

που μένω,

και με τι ασχολούμαι.

Λοιπόν, έχω κολλήσει με ένα παιχνιδάκι στο internet. Το γνώρισα πριν από λίγο καιρό και ξετρελάθηκα.

Με λίγα λόγια το παιχνίδι έχει ως εξής:

Στην αρχή του παιχνιδιού αποκτάς μια φάρμα, την οποία αναλαμβάνεις να συντηρήσεις και να μεγαλώσεις, φυτεύοντας και συλλέγοντας διάφορα λαχανικά και φρούτα. Κάθε φορά που μαζεύεις προιόντα, τα πουλάς και σε αντάλλαγμα παίρνεις χρήματα, με τα οποία αγοράζεις νέους σπόρους, διακοσμητικά, ή κτήρια.

Από την άλλη, όταν φυτεύεις αποκτάς εμπειρία. Συγκεντρώνοντας πόντους εμπειρίας, ανεβαίνεις επίπεδα. Στην αρχή περνάς εύκολα στα διάφορα επίπεδα, στη συνέχεια όμως δυσκολεύουν τα πράγματα.

Το παιχνίδι βέβαια απαιτεί να έχεις και γείτονες, με τους οποίους ανταλλάσεις καθημερινά δώρα (ζωάκια και δέντρα). Ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε, αλλά κάποιοι από εδώ μέσα, καλά φιλαράκια, είναι γείτονες μου....

Μου άρεσε τόσο πολύ το παιχνίδι, που το συνέχισα και στις διακοπές. Ναι, ναι, πρώτη φορά στη ζωή μου πήγα διακοπές και πήρα και τον υπολογιστή. Διαπίστωσα ότι όπου απουσιάζουν γραμμές adsl, υπάρχουν ασύρματα δίκτυα, τόσο σε ορεινά, όσο και σε παραθαλάσσια μέρη. Αυτό μάλλον καλό μου φαίνεται.... Όλα χρειάζονται τελικά!

Στην πόλη βέβαια τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα λόγω ταχύτητας, οπότε οι ρυθμοί με τους οποίους παίζω έχουν αυξηθεί.

Μετά από μια δύσκολη λόγω εργασίας και διαβάσματος χρονιά, κάτι τέτοιο μου ήταν απαραίτητο. Σαν παιδί αισθάνομαι.

Αλήθεια, εσείς από κολλήματα πως πάτε; Για να βλέπω......